دیوار نباشیم برای غمهایش

یک غم هایی قابل گفتن نیست، باید نگفت! باید مخاطب خودش درک کند که اگر بگویی شنیده نخواهد شد، یک غم هایی را باید مخاطب خودش فهمیده باشد تا بفهمد، باید خودش این غم را زمانی مزه مزه کرده باشد تا وقتی تو غمگین میشوی و ساکت، مزۀ تلخِ غمگینی ات، زیر دندانش بیاید... 

و آینه ات شود... هم غم ات را توی چهره اش ببینی و هم چارۀ غم ات را...

نه اینکه کوهی شود در مقابل تو... که صدایِ غم هایت را به خودت برگرداند و گاهی حتی تکرارشان کند... چندبار...