ما بی تاب ، و نیایش بی رنگ ...
از مهرت لبخندی کن ، بنشان بر لب ما 
باشد که سرودی خیزد در خورِ نیوشیدنِ تو...

بینایی ره گم کرد
یاری کن ، و گره زن نگه ما و خودت با هم 
باشد که تراود در ما ، همه تو

ای دور از دست ! پَر تنهایی خسته است‌
گه گاه ، شوری بوزان 
باشد که شیار پریدین در تو شود خاموش‌...