چرخش دوران

از چرخش زمین، سرِ من بدجور گیج می رود. زمین می چرخد، روز شب می شود و شب روز... و من نمی فهمم که اینجا چه میکنم؟ چرا آمدم؟ چرا هستم؟چرا کار میکنم؟چرا میخرم، می پوشم ،میخوابم، میخورم؟برای چه زمانی پول  و برای چه کسی عاطفه پس انداز می کنم؟

 می روم و برمیگردم ، کسی منتظرم نیست،نگرانم که چرا کسی نگرانم نیست؟ هیچ چیز برای من با هیچ چیز فرقی ندارد، بودنِ من با نبودنِ من یکی ست... امیدِ من برای نفس کشیدن چیست؟ دلم به گرمی کدام تکیه گاه گرم است؟منتظر چه هستم وقتی امیدی نیست؟

زمین میچرخد و سرمن گیج میرود از این بیهودگی...

کاش نبودم یا در بودنِ من دلگرمی ای بود...